H μεγάλη ιστορία του Spa

H μεγάλη ιστορία του Spa

Το σιρκουί του Βελγίου βρίσκεται στο DNA της Formula 1, μαζί με το Μονακό και τη Mόντσα. Επιχειρούμε μια σύντομη αναδρομή στη μεγάλη ιστορία του.



Το Σπα εμφανίστηκε στον κόσμο της Αυτοκίνησης από την αυγή κιόλας της ιστορίας της, μόλις το 1902, όταν τα πρωτόλεια ακόμη αγωνιστικά αυτοκίνητα αναμετρήθηκαν μέσα στο διάσημο σήμερα δάσος του Βελγίου, σε μια διοργάνωση που ονομάστηκε «σιρκουί των Αρδενών». Πρωταγωνιστές τότε ήταν τετράτροχα ξεχασμένα στις ημέρες μας από τους πολλούς, όπως για παράδειγμα αυτά της Mors και της De Dietrich. Από το 1924 οι αγωνιστικές εκδηλώσεις έγιναν ετήσιες, ενώ λειτούργησαν για πρώτη φορά σε οργανωμένη βάση. Χρόνο με το χρόνο το Spa-Francorchamps, όπως ήταν –και είναι- η πλήρης ονομασία του, κέρδιζε σε φήμη και αξία, με αποτέλεσμα να προσελκύει τους καλύτερους οδηγούς και τα καλύτερα αυτοκίνητα. Στη δεκαετία του ’30 η περιοχή ήταν ήδη ιδιαίτερα δημοφιλής στους αγωνιστικούς κύκλους και το σύμπλεγμα των δρόμων που ένωναν πόλεις και χωριά της περιοχής σε μήκος 20 περίπου χιλιομέτρων μεταβλήθηκε σε έναν από τους πιο ξεχωριστούς αγώνες του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Grand Prix. Auto Union, Mercedes και Alfa Romeo πήγαιναν εκεί με τα μονοθέσιά τους που τα οδηγούσαν πιλότοι-θρύλοι, όπως ο Νουβολάρι, ο Καρατσιόλα και ο Ροζμάγιερ. Το πρώτο μεγάλο δράμα ήρθε το 1939, με το θάνατο του Ρίτσαρντ «Ντικ» Σίμαν –που αλλού;- στην «Eau Rouge», που κάηκε μέσα στη Mercedes που οδηγούσε. Το πιο μεγάλο δράμα όμως συνέβη πέντε χρόνια αργότερα, όταν δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους από τη μεγάλη αντεπίθεση των Ναζί στο δάσος των Αρδενών, με τη Μαλμεντί και τη Στάβελοτ να γεμίζουν από τα πτώματα των Αμερικανών και των Γερμανών. Τελικά, οι χιτλερικοί δεν πέρασαν και ο καιρός της ειρήνης δεν άργησε να έρθει…



1962: H πρώτη νίκη του Τζιμ Κλαρκ στον αγώνα

Το Σπα έδωσε από την πρώτη χρονιά το «παρών» στο νεοσύστατο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1, δε θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά. Ασκάρι, Φαρίνα και Φάντζιο κυριάρχησαν την πρώτη πενταετία με Alfa Romeo, Ferrari και Mercedes. Δεν ήταν ποτέ εύκολο να δαμάσεις το Σπα, με τις ξαφνικές βροχές των λίγων λεπτών που φεύγουν κι επανέρχονται, πολλές φορές στη διάρκεια της μέρας. Ήταν όμως απλό για έναν πολύ μεγάλο πιλότο, τον «άρχοντα της βροχής» Tζιμ Κλαρκ, που κέρδισε τον αγώνα με τη Lotus του τέσσερις συνεχόμενες φορές. Μόνο ένας θα μπορούσε να επαναλάβει αυτόν τον άθλο, είκοσι χρόνια αργότερα…



1964: Ο Τζιμ Κλαρκ κερδίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, ακολουθούμενος από το μεγάλο του αντίπαλο, το Γκρέιαμ Χιλ και τη BRM του

Τη δεκαετία του ’70 το Σπα παραμερίστηκε από τον κόσμο της Formula 1, για να διεξαχθεί σε δύο μάλλον αδιάφορα και «ρηχά» σιρκουί, στο Ζόλντερ και στη Νιβέλ. Ωστόσο, δε χάθηκε από τον κόσμο των αγώνων, αφού εκεί γινόταν ο καλύτερος αγώνας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Αυτοκινήτων Τουρισμού, οι «24 ώρες», με μεγάλους πρωταγωνιστές τις Alfa Romeo, τις BMW και το Ford Capri.



Από τον αγώνα του 1989, με τους Σένα και Προστ να έχουν τον πρώτο λόγο

To 1983 το Grand Prix του Βελγίου επέστρεψε στο φυσικό του χώρο, με πρώτο νικητή τον Αλέν Προστ και τη Renault του. Δυο χρόνια αργότερα ένα δεύτερο μεγάλο δράμα έλαβε χώρα –πού αλλού;- στην «Eau Rouge», όταν ο νεαρός παράτολμος και πολυ-ταλαντούχος Γερμανός Στέφαν Μπέλοφ έχασε τον έλεγχο της Porsche 956 του Group C που οδηγούσε, προσπαθώντας να προσπεράσει τον μεγάλο Τζάκι Ιξ, στα πλαίσια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Σπορ Αυτοκινήτων. Τα ύστερα χρόνια εκείνης της δεκαετίας κυριαρχήθηκαν από τον δεύτερο –με χρονολογική σειρά- «άρχοντα της βροχής», το μεγάλο Βραζιλιάνο Άιρτον Σένα. Αυτός ήταν που κατόρθωσε να επαναλάβει τον άθλο του Τζιμ Κλαρκ, νικώντας το επιβλητικό σιρκουί τέσσερις συνεχόμενες φορές…



1992: H πρώτη νίκη του Μίκαελ Σουμάχερ

Εκεί ξεκίνησε τη μεγάλη ιστορία του και ο πιο επιτυχημένος οδηγός στην ιστορία της Formula 1, ο πολυνίκης και πολυ-πρωταθλητής Μίκαελ Σουμάχερ, που αγωνίστηκε σε Grand Prix για πρώτη φορά το 1991 στο κόκπιτ μιας Jordan. Στο Σπα κέρδισε ο Γερμανός τον επόμενο χρόνο την πρώτη του νίκη, τη φορά αυτή στο τιμόνι μιας Benetton, με τα χρώματα της οποίας κέρδισε τους δύο πρώτους παγκόσμιους τίτλους του, το 1994 και το 1995. Τρία χρόνια αργότερα εκεί ουσιαστικά έχασε και ένα ολόκληρο παγκόσμιο πρωτάθλημα, όταν η Ferrari του συγκρούστηκε με τη McLaren του Κούλτθαρντ, που –εσκεμμένα;- έκοψε ταχύτητα μόλις ο «Σούμι» βρέθηκε ακριβώς πίσω του, μέσα στη βροχή.



2002: Στην «Εau Rouge», στα χρόνια της κυριαρχίας του Σουμάχερ

Με το πέρασμα στη νέα χιλιετία ο αγώνας αμφισβητήθηκε σοβαρά και κινδύνεψε να μείνει εκτός προγράμματος F1, προκειμένου ο θεσμός να «παγκοσμιοποιηθεί» περαιτέρω και να αποδώσει περισσότερα κέρδη σε αυτούς που τον ελέγχουν οικονομικά. Όμως, πώς να διαγράψεις μια τέτοια ιστορία; Δεν το τόλμησαν, τουλάχιστον όχι ακόμα. Η διαδρομή του βέβαια «ψαλιδίστηκε», όπως έγινε και με το Χοκενχάιμ, αλλά και αυτή που έμεινε είναι αρκετή για να διατηρήσει τη διαχρονική του αίγλη. Πολυνίκης της δεκαετίας 2000-2010 είναι ο «παράξενος» Κίμι Ραϊκόνεν, που σήμερα δοκιμάζει την τύχη του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, όχι όμως μέχρι τώρα με την ίδια επιτυχία.

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ
2010: Lewis Hamilton, McLaren-Mercedes MP4-25
2009: Kimi Raikkonen, Ferrari 056
2008: Felipe Massa, Ferrari F2008
2007: Kimi Räikkönen, Ferrari F2007
2005: Kimi Räikkönen, McLaren-Mercedes MP4-20
2004: Kimi Räikkönen, McLaren MP4-19B
2002: M.Schumacher, Ferrari F2002
2001: M.Schumacher, Ferrari F2001
2000: Mika Häkkinen, McLaren-Mercerdes MP4-15
1999: David Coulthard, McLaren-Mercedes MP4-14
1998: Damon Hill, Jordan-Mugen Honda 198
1996: Michael Schumacher, Ferrari F310
1995: Michael Schumacher, Benetton-Renault B195
1994: Michael Schumacher, Benetton-Cosworth B194
1993: Damon Hill, Williams-Renault FW15C
1992: Michael Schumacher, Benetton-Cosworth B192
1991: Ayrton Senna, McLaren-Honda MP4/6
1990: Ayrton Senna, McLaren-Honda MP4/5B
1989: Ayrton Senna, McLaren-Honda MP4/



O Άιρτον Σένα στο Σπα το 1988 με τη McLaren MP4-4

1988 : Ayrton Senna, McLaren-Honda MP4/4
1987: Alain Prost, McLaren-Porsche MP4/3
1986: Nigel Mansell, Williams-Honda FW11
1985: Ayrton Senna, Lotus-Renault 97T
1983: Alain Prost, Renault RE40
1970: Pedro Rodriquez, BRM P153
1968: Bruce McLaren, McLaren-Cosworth M7A
1967: Dan Gurney, Eagle-Weslake V12 TIG
1966: John Surtees, Ferrari 312
1965: Jim Clark, Lotus-Climax 33
1964: Jim Clark, Lotus-Climax 25
1963: Jim Clark, Lotus-Climax 25
1962: Jim Clark, Lotus-Climax 25
1961: Phil Hill, Ferrari 156
1960: Jack Brabham, Cooper-Climax T53
1958: Toni Brooks, Vanwall VW57
1956: Peter Collins, Lancia Ferrari D50
1955: Juan Fangio, Mercedes W196
1954: Juan Fangio, Maserati 250F
1953: Alberto Ascari, Ferrari 500
1952: Alberto Ascari, Ferrari 500
1951: Nino Farina, Alfa Romeo 159, Ferrari 375
1950: Juan Fangio, Alfa Romeo 158
πηγη 4troxoi.gr