Αφιέρωμα Group B: MG Metro 6R4

Αφιέρωμα Group B: MG Metro 6R4



Τετρακίνητο με κινητήρα στην μέση, V6 κινητήρας το Metro του 1984 ήταν πολύ μακριά από το σούπερ μίνι που έπρεπε να αντικαταστήσει (Mini Cooper) από το οποίο δεν είχε κάτι παραπάνω να δείξει. Το αγωνιστικό αυτοκίνητο μόνο το όνομα είχε κοινό με αυτοκίνητο παράγωγης καθώς ήταν κεντρομήχανο με τετρακίνηση και σωληνωτό πλαίσιο. Η εξέλιξη του αυτοκίνητου 6R4 (το αγωνιστικό ) είχε ανατεθεί στο αγωνιστικό τμήμα της Williams.

Το τελικό αυτοκίνητο παρουσιάστηκε στο κοινό τον Μάιο του 1985. Κινούταν με έναν 3.0-λιτρο V6 κινητήρα της εταιρίας του David Wood και είχε φτιαχτεί κατά παραγγελία, χρησιμοποιώντας πολλά στοιχειά από την αρχιτεκτονική του κινητήρα Cosworth DFV. Είχε 2 κεφάλες μια για κάθε σειρά του V κινητήρα. Κάθε κεφαλή είχε 2 εκκεντροφόρους επικεφαλής και 4 βαλβίδες ανά κύλινδρο. Άρα μιλάμε για ένα 24-βαλβιδο σύνολο το οποίο στην πρώτη εκδοχή του παρήγαγε περίπου 350 άλογα. Η μηχανή ήταν κάτι διαφορετικό από τον υπόλοιπο ανταγωνισμό καθώς δεν ήταν υπετροφοδοτουμενος αλλά ατμοσφαιρικός σε σχέση με τον ανταγωνισμό που χρησιμοποιούσαν ή κομπρεσορες ή τούρμπο.

Ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος στο κέντρο του αυτοκίνητου κατά τον διαμήκη άξονα αλλά στην ανάποδη εκδοχή του. Δηλαδή το μπροστά μέρος του κινητήρα είχε το κιβώτιο και κατά συνέπεια ήταν στο κέντρο του αυτοκίνητου.

Η τετρακίνηση ήταν μόνιμη και χρησιμοποιούσε ξεχωριστά διαφορικά μπρος και πίσω. Το πίσω διαφορικό ήταν τοποθετημένο στην πλευρά του κάρτερ του κινητήρα με το ένα ημιαξόνιο να πέρνα μέσα από αυτό! Πολύ από την εξωτερική δουλειά έγινε από την GRP με την μόνη εξαίρεση, να είναι τα airscoop της οροφής τα οποία ήταν αλουμινένια και οι σιδερένιες πόρτες. Οι όποιες ωστόσο ήταν μέσα σε πλαστικά περιβλήματα δηλαδή ο σκελετός της πόρτας ήταν σιδερένιος και το εξωτερικό πλαστικό. Ωστόσο πλέον τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούνται σε επιδείξεις έχουν αυτοκόλλητα τα οποία λένε από πού να πιάσουν για να μετακινήσουν το όχημα για να μην χαλάσουν το bodykit. Το 6R4 βγήκε σε δυο εκδόσεις. Μια ήταν η έκδοση δρόμου η οποία κατασκευάστηκε για να ομολαγκαριστεί. 200 κομμάτια φτιαχτήκαν, απέδιδαν περί τα 250 άλογα και κόστιζαν 40.000 λίρες το 1985. Από αυτά τα 20 κατασκευάστηκαν με τις διεθνείς προδιαγραφές για να τρέξουν σε αγώνα και απέδιδαν 416 άλογα.



Με την παρουσίαση του το 1985 η Rover ανακοίνωσε ότι θα παράγει τον αναγκαίο αριθμό αυτοκίνητων προκειμένου να ομολαγκαριστεί μέχρι το Νοέμβριο του ιδίου έτους. Η παράγωγη τους, πήρε μέρος στο μεγάλο εργοστάσιο της Rover στο Lonbridge. Το αυτοκίνητο πήρε μέρος στο Lombard RAC rally το Νοέμβριο του 1985. Οδηγήθηκε από τον Tony Pond και βγήκε τρίτο στην πρώτη του εμφάνιση πίσω από της Lancia S4. Ωστόσο το τόσο κάλο ξεκίνημα δεν επαναλήφθηκε παρόλο που πήρε μέρος στο rally Monte Carlo, Σουηδίας, Πορτογαλίας και Κορσικής την σεζόν του 1986. Κανένα από τα Metro δεν κατάφερε να ολοκληρώσει έστω και έναν από αυτούς τους αγώνες.



Η πλειοψηφία των προβλημάτων οφειλόταν στην μετάδοση του V6 κινητήρα και ιδίως στο γρανάζωμα του. Στα μέσα της σεζόν του 1986 το Group B απαγορεύτηκε μια για πάντα (ακολουθώντας μια σειρά από θανατηφόρα ατυχήματα στα οποία θεατές αλλά και οδηγοί έχασαν τις ζωές τους.) Από το σημείο αυτό και μετά το 6R4 πάντα ήταν πίσω από τον ανταγωνισμό, παρόλο ότι έτρεξαν με μερικές επιτυχίες μέχρι το τέλος της σεζόν. Μερικά από το αγωνιστικά πέρασαν στα χέρια ιδιωτών και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στα τοπικά rally και στο rallycros. Παρά την λήξη της ομολογκασιόν του 6R4 η ΜSA συνέχισε να επιτρέπει στο αυτοκίνητο να τρέχει σε διάφορους αγώνες αλλά αυτή την φορά με κινητήρες 2800 κυβικών με μονό plenum ή 2500 κυβικά με διπλό plenum.

Η Austin Rover αποσύρθηκε από την αγωνιστική δράση εκείνη την σεζόν, άλλα το 1987 όλα τα μηχανικά εξαρτήματα και οι κινητήρες πουλήθηκαν στην Tom Walkinshaw Racing ,οπότε ο V6 κινητήρας επανεμφανίστηκε κάτω από το καπό της Jaguar XJ220 ,αλλά αυτήν την φόρα είχαν τοποθετηθεί και δίπλα τούρμπο, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να παράγει 542 άλογα και να έχει 0-100 σε 3.6 δευτερόλεπτα και τελική στα 350 χλμ/ώρα





πηγη autoblog.gr